Vedalaşmıştık; Kavakların pamucak döktüğü, Sıcak bir yaz akşamında. Bakışıp, ağlamıştık; Şehrin taş sokaklarında. Belki sen unuttun ama; O gün ki masum bakışların, Arkamdan ağlayışların Sanki bu gün gibi hep aklımda. Yaşananlara virgül koyup; Şehirden gittiğimde, Sense noktayı koymuştun, Ben geriye döndüğümde. Şimdi dilimde; Açık kalmış bir parantezde, Neden, niçin, niye diye, Parantezi kapatmayan, Onlarca kelime… İşte böyle ! Celal Özdemir
Mutluluğun adresini, Biliyorsan söyle usta. Seni yaratan Rab’bini Seviyorsan söyle usta… Çektiğim onca acıyı, Yüreğimde ki sızıyı, Yazmadığım bu yazıyı, Niye ben çekerim usta. Her gün çile, her gün keder, Bilmiyorum nerde biter. Senide üzdüysem eğer, Hakkını helal et usta. Celal Özdemir
Benim gözlerimi, gönlüm doyurmuş. Aç gözlü olana; ben adam demem. İnsanı sev diye; Rabbim buyurmuş, İnsan sevmeyenle hasbihal etmem. Kin tutup da insanlara bilenmem , Düşenlerin arkasından sevinmem. Haksız olana; bu haklı diyemem, Kesseler dilimi, yalan söylemem… Münkirin önüne durup eğilmem. Helal olmayan lokmadan yiyemem Aç kalsam da zalimlere bey demem. Allah varken kuldan rızık dilemem Benim eyvallahım; bir tek […]