Celal Özdemir

Ben çocukken
Hiç oyuncaklarım olmadı
Arabalar yaptım
Kendi emeğimle
Konserve kapaklarından
Karpuz kabukların dan.

Ben çocukken
Logolarım da olmadı
Evler yapardım
Hayaller kurup
Kibrit kutularından
Sokakta ki taşlardan

Ben çocukken
Bisikletimde olmadı
Isırtıp binerdim
Başkasının bisikletine
Ekmeğimin ucundan

Defterlerimin sayfasından
Kağıt kayıklar yapardım
Islanıp batınca da
Bir tane daha yapardım
İmrenmezdim başkalarının
Şatafatlı oyuncaklarına
Süslü püslü urbalarına
Gıcır gıcır ayakkabılarına
Üstü resimli çantalarına

Ve ben çok mutluydum
Yarınlardan umutluydum
Her şeyim oldu zamanla
Gururum aynı gururum
Huyum aynı huyum
Olmayan tek şeyim
Sensizliğin hediyesi
Mutsuzluğum…!

Celal Özdemir