Bahçeleri bozup, bina yapmışlar. Eşi dostu bir kenara atmışlar. Yari gelin edip kına yakmışlar, Böyle mi bıraktım Sivas ben seni ? Su başında yok su dolduran kızlar, Ne tanıdık kalmış ne de bir dost var. Aklıma düştükçe ciğerim sızlar, Böyle mi bıraktım Sivas ben seni ? Kurumuş sokağımızda ki pınar, Kapanmış köşe başında ki bakkal, Maziyi düşünüp ağlıyor Celal, Böyle mi bıraktım Sivas […]
Yıllar oldu görmüyorum, Nerededir bilmiyorum. Belki bir gün döner diye, Pencerede bekliyorum. Biliyorum gelmeyecek. Ne haldeyim görmeyecek. Penceremin kenarında, Ölsem bile bilmeyecek. Bazen bir ses duyuyorum, Geri döndü sanıyorum. Yıkılıyor hayallerim, İçin için ağlıyorum. Celal Özdemir
Umutları bir, bir bitmiş tükenmiş, Yolunu şaşmış kendini kaybetmiş. Her bir çilede saçında ak bitmiş, Kadere dargın bir kadın ağlıyor. Acıyla baktı buğulu gözleri, Yüzüne vurmuş çile çizgileri, Boğazında düğümlendi sözleri, Hayata küsmüş bir kadın ağlıyor. Anladım halinden değil buralı, Gözleri yaşlı yüreği yaralı. O da benim gibi bahtı karalı, Hıçkırıklarla bir kadın ağlıyor. Celal Özdemir
Saatler yalnızlığı çaldığında, Hasretin yüreğime vurduğunda, Başımı yastığa her koyduğumda, Hıçkıra, hıçkıra ağlıyorum ben. Bilmiyorum nerdesin, nerelerde, Mektubunda gelmiyor haberinde, Seni tanıyanları gördüğümde, Ağlaya, ağlaya soruyorum ben. Hatıralar yaramı deştiğinde, Gidişin aklıma her düştüğünde, Sanki cehennemin har ateşinde, Kavrula, kavrula yanıyorum ben. Celal Özdemir
Şu kuşunda kanadındaymış yarası, Dertli dertli ötüp ötüp ağlıyor. Onunda benim gibi yokmuş yuvası, Benim gibi dönüp dönüp ağlıyor. Ne karaymış benim alnımın yazısı, Halimi görenler durup ağlıyor. Yapışmış yakama da gurbet belası, Anam sılada dizine vurup ağlıyor Celal efkarlandı yine coşuyor bazı, Köşelerde durup durup ağlıyor. Bir bedeni kalmış birde kırık sazı, Tellerine vurup vurup ağlıyor. Celal Özdemir
Ağlıyorum,güldür beni. Çıkıp gelişinle… Üşüyorum, ısıt beni. Ilık nefesinle… Korkuyorum, cesaret ver. Beni sevişinle… Sevdalım,Sevdiğim,göz bebeğim Celal Özdemir