Seviyor, sevmiyor diye; Akasya yapraklarından, İskambil kağıtlarından, Fal tutan çocuklardık biz. Sevince candan severdik, Bir gün görmezsek özlerdik . Hem sevip, hem diyemezdik Tertemiz çocuklardık biz Celal Özdemir
Çıktım bir dağın başına, Başımı koydum taşına. Anlattım cümle derdimi, Dağın kurduna kuşuna. Kurt ağladı, kuş ağladı, Dağ bile dayanamadı. Sitemimi, feryadımı, Dost sandığım puşt duymadı. Dünya zalimler dünyası, Sofrası çakal sofrası. Kullara cefa edenin, Ahrette gelir sırası. Kurt ağladı, kuş ağladı, Dağ bile dayanamadı. Sitemimi, feryadımı, Dost sandığım puşt duymadı. Celal Özdemir
Ben kapıdan kovsam seni, Pencereden giriyorsun. Paramparça ettin beni, Gönül sen ne istiyorsun ? Ben uslandım, uslanmadın, Ben yaşlandım, sen genç kaldın. Konmadık dal bırakmadın, Sen benden ne istiyorsun ? Celal Özdemir
Yolun üstünde bir çalı, Dökülmüş yaprağı dalı. Arar isen sen Celal’ı O çalı benim sevdiğim… Celal Özdemir