Örselenmiş zedelenmiş duygularım, El değmeden biten sevdalarım var. Hüsranla sonlanan anılarım, Temelden yıkılmış umutlarım var benim. Bittikçe yeniden başlayan davalarım, Çektikçe tazelenen yaralarım var. Gittikçe uzayıp, bitmeyen yollarım, Yüreğimde küllenen korlarım var benim. Baharlara ermeyen kara kışlarım, Sabaha ermeyen boş düşlerim var. Mutluluğu arayan biçare arayışlarım, Yılladır dinmeyen gözyaşlarım var benim. Celal Özdemir
Gelin olduğun gün beni öldürdün, Yurdumdan yuvamdan edip sürdürdün. Böylemi söz verdik birbirimize, Beni ağlatıpda eli güldürdün. Bedenim gurbette ruhum Sivas’ta, Sen gelin olalı her günüm yasta. Doktorlar sabaha çıkmaz diyorlar, Ciğerim tükenmiş yüreğim hasta. Celal Özdemir
Yazın bilyeli tahta arabalar, Kışın karda çıngıraklı kızaklar Ayaz olsa, soğuk olsa ne yazar? Beni o zamanki Sivas’a götürün. . Asılırdık faytonun arkasına, Aldırmazdık adamın kamçısına. Gülüyorduk küfürle bağırmasına, Beni o zamanki Sivas’a götürün. . Kapının önünde oturan kızlar, Ellerinde etaminler, kasnaklar. İşlemesinde sanki geleceğini nakışlar, Beni o zamanki Sivas’a götürün. . Ramazanda mis gibi […]
Gelin olup gittiğinde, Annen bile ağlamadı, Senin arkandan, Benim ağladığım kadar. Duvarları yumruklarken, Kanayan avuçlarım, inan hiç acımadı. Yüreğimi acıttığın kadar. Seni kimseler sevmedi, Bir an bile unutmadan. Sevip dokunmadan, Benim sevdiğim kadar. Celal Özdemir
Kendini yerime koysan, Nasıl sevdim bir anlasan, Pişman olup utanırdın, Beni anladığın zaman, Belki oturup ağlardın, Geçen günleri arardın, Sende tutuşup yanardın, Beni anladığın zaman. Ömrümüz bitmiş olacak, Bir meçhulde son bulacak. Umutlar toprak olacak, Beni anladığın zaman. Celal Özdemir
Akşam olur güneş batar. Dertler başlar katar, katar. Gece, gündüz benle yatar. Parsel parsel sardılar beni. Çok ağlattı güldürmedi, Süründürdü öldürmedi. Yare gitsem yol vermedi, Dağdan dağa sürdüler beni. Coştum Kızılırmak gibi, Daldan düşen yaprak gibi. Ezdiler hep toprak gibi, Yoldan ,yola serdiler beni. Celal Özdemir